Tak minął piątek. Nie wspominam o sprawach ważniejszych, które zajmowały mnie w tym dniu, o anonimowym liście do panny Fairlie, o krokach, jakie przedsięwziąłem z tego powodu, w mocnym przekonaniu, iż sir Parsival Glyde dostarczy nam wszelkich wskazówek i objaśnień. Nie wspominam, ponieważ mam świadomość, że zostało to już dokładnie pokazane w poprzedniej relacji.
Witam się słowami książki W. Collins'a. Powieści, która uznana jest za jedną z najciekawszych w gatunku powieści sensacyjnej.
Zapraszam na recenzję!
 |
| źródło zdjęcia |
Tytuł: Kobieta w bieli
Autor: Wilkie Collins
Wydawnictwo: MG
Przekład: Eugenia Żmijewska
Tytuł oryginału: The Woman in White
Ilość stron: 573; Kraków cop. 2018
Wilkie Collins - powieściopisarz angielski. Autor 30 powieści, 14 dramatów, około 60 opowiadań. Urodził się w Londynie 8 stycznia 1824 r., a zmarł 23 września 1889 r. także w Londynie.
Twórczość Collins'a była inspiracją dla znanego reżysera, Alfreda Hitchcocka.
Do najpopularniejszych powieści w polskich przekładach - oprócz Kobiety w bieli - należą: Tajemnica Mirtowego Pokoju, Kamień Księżycowy, Tajemnica pałacu w Wenecji, Córki niczyje, Kobieta ze snu, itd.
Powieść pt. Kobieta w bieli to jedna z pierwszych powieści kryminalnych. Autor zaprasza czytelnika w podróż do Anglii w XIX w.
Już na początku akcja rozkręca się w sposób tajemniczy, ale bez pośpiechu. Tak jest do końca trwania utworu. Dzieje się to za sprawą wnikliwie rozbudowanych i studzących nieco akcję - opisów. Mniej cierpliwy odbiorca musi więc w tę cierpliwość się po prostu uzbroić. Akcja jest tego warta. Oscyluje ona wokół pewnej garstki bohaterów. Poznajemy wobec tego Waltera Hartright'a, który jako nauczyciel rysunku pojawia się w Camberland. Tam bowiem ma "fachu" uczyć dwie przyrodnie siostry - Laurę Fairlie oraz Mariannę Halcombe.
Walter natychmiast zakochuje się w Laurze, ona natomiast zaręczona jest z niejakim Parcivalem Glyde. Pojawia się więc wątek miłosny. Nie są to jedyne kobiety, które stają na drodze Waltera. Spotyka on bowiem tytułową kobietę w bieli. Jest ona łudząco podobna do Laury. Ale kim tak naprawdę jest? Co łączy ową nieznajomą z posiadłością w Camberland? Czy Laura poślubi Persivala, czy może pozostanie przy Walterze?
Pytań jest wiele i tylko jedna droga ,aby uzyskać na nie odpowiedzi. Zapraszam do lektury.
Warto wspomnieć, że na tle tajemniczych wydarzeń "namalowanych" przez autora wyłania się nam obraz, który kreśli dzieje losu kobiet epoki wiktoriańskiej.
Zachęcam jeszcze raz do zapoznania się z treścią, a za książkę dziękuję Wydawnictwu MG.
PoZdRaWiAm!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz